“Stuurman aan wal”
Tring, tring, tring, klik. “Dit is de voicemail van…”. Op de puntjes moet u de naam veronderstellen van de man die verdacht wordt van het doden van z’n 4-jarig zoontje en een poging moord op z’n dochtertje. Dan wordt er ingesproken: “Ja hallo, hier …Uw kind is dood aangetroffen in uw woning en u bent verdwenen. Belt u mij zo even terug?” Op de tweede puntjes moet u een journalist veronderstellen. Zo kan dat ongeveer gegaan zijn.
En ook de moeder is gebeld. “Ja, u spreekt met een diepgravend journalist, ik wil u even condoleren en vragen of de verdwijning van uw ex iets te maken kan hebben met de dood van uw kind.” Zou dat ongeveer zo gegaan zijn? Geen idee. Wat ik wel weet is dat sommige journalisten van sommige buurtgenoten de telefoonnummers kregen, toen ze daar om vroegen. Sommige journalisten vroegen er niet om. En sommige buurtgenoten gaven de informatie niet.
Het gebeurde vorige week allemaal op het Frida Katz-erf, waar een 4-jarig ventje door een misdrijf om het leven is gekomen. Diep triest voor familie, kennissen en buren. Maar ranzigheid kent geen mededogen en de tijd dringt. Zolang de mensheid bestaat en mensen de drang voelen om elkaar te informeren over van alles en nog wat, gebeurt dat ook. Ethische afwegingen, zoals wat je wel en niet gepast vindt om aan de grote klok te hangen, wegen voor de één zwaarder dan voor de ander. Net als mensen gaan ook sommige media daarin verder dan andere.
Moeten media alle registers opentrekken om met grote spoed elk detail van dit schokkende misdrijf openbaar te maken? Moeten mensen, die gevraagd worden naar hun ervaringen met de buren en hun kinderen, die informatie onverwijld verstrekken aan journalisten? Kan je als buurtgenoot op tv speculeren over de reden dat een kind niet meer leeft? Moet een journalist mensen die dat doen tegen zichzelf in bescherming nemen? Of alles gewoon de wereld in slingeren?
Ik heb er maar één antwoord op. Als traditionele media zich gaan gedragen als de gemiddelde man of vrouw op de sociale media, wat is dan nog de meerwaarde van journalistiek? Doen waarheidsvinding, check en dubbelcheck, hoor- en wederhoor en een goede duiding er niet meer toe? Ik ben vorige week toch een tikkie aan het twijfelen geslagen; ben ik nou een ouderwetse fatsoensrakker of slaat de wereld een beetje door?
De Kronkelaar
