“Stuurman aan wal”
Als kind speelde ik graag met treintjes. Het fijnste was nog wel dat ik ze kon laten stoppen waar ik dat maar wilde. Natuurlijk liet ik ze niet mijn eigen stationnetje voorbij rijden. Maar nu, in de grote boze mensenwereld, bepalen andere mensen welke treinen op het centraal station van Dordrecht stoppen. Als het aan de NS ligt stoppen er volgend jaar minder intercity’s en dat is al maandenlang inzet van een klaagzang, waarvan ik me ernstig afvraag of die de seinen weer verzet.
Natuurlijk heeft Meneer Paul, de Dordtse Democraat die namens Volk en Raad het verzet tegen de snode plannen van de NS leidt, groot gelijk om de strijd tot het bittere eind te voeren. Inmiddels is er vorige week ook een verzetsgroep opgericht, die Harde Actie niet zegt te schuwen. Haal de brug maar op! Ik heb dus geen illusies dat het gedoe over die treintjes binnenkort op een zijspoor belandt. Maar de argumentatie mag van mij wel worden gerangeerd naar een ander spoor.
Er dreigen wel drieduizend treinreizigers ‘gedupeerd’ te worden. Ze moeten een paar minuten langer wachten en vaak een paar minuten langer reizen als ze richting Brabant willen. Heel vervelend natuurlijk, maar daarbij wordt een beeld opgeroepen van een stad en een regio die volledig onbereikbaar worden. En er wordt ernstig achteraan geroepen dat het vestigingsklimaat en de economie in stad en regio een zware slag wordt toegebracht.
Het doet me een beetje denken aan de eiland-winkeliers die vroeger de Dordtse binnenstad bevolkten. Ze bleven maar op hun eigen bord schijten, door te roepen dat de klanten hun auto niet kwijt konden. Tsja, als je dat maar vaak genoeg roept, dan gaat iedereen er in geloven. Van dat trauma zijn we gelukkig verlost, maar de discussie over die treintjes dreigt Dordrecht een Calimero-imago te bezorgen. “Zij zijn groot en ik is klein, het is niet eerlijk”, zei het eendje altijd.
Dordrecht en de regio doen er mijns inziens goed aan om wisselgeld te bedingen in een spel dat niet te winnen is. Als er meer intercity’s om Dordt en Zwijndrecht heen kunnen rijden, dan kunnen er ook meer goederentreinen worden omgeleid. Of wachten we op die fatale klap, met heel veel doden? Het lijkt me een mooi moment om de Tweede Kamer te voorzien van de worst case-scenario’s met ontsporende chemicaliënwagons midden in de bebouwde kom. Weegt u dat even mee?
Kronkelaar.
